_ دلی که از ذهن تاثیر نگرفته است

    دلی که در هوا اسیر نشده است

   یک برداشت دارد"  آن هم یقین است.

      ای انسان !

      مراقب باش آزادی ابدی ات را به در و

       و دیوار این زندان فانی نفروشی !

_ مسولیت ما در زمین ، این است که انسان بودن و هدفمان را گم نکنیم

و بدانیم برای انتخاب نیامده ایم ، بلکه زمین و تمام ابزار برای ما آمده است

تا ما را به مقصد برساند.

امروز برای شهدا وقت نداریم

ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم

با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است

ما بهر ملاقات خدا وقت نداریم

چون فرد مهمی شده نفس دغل ما

اندازه یک قبله دعا وقت نداریم

در کوفه ی تن ، غیرت ما خانه نشین است

بهر سفر کر ب و بلا وقت نداریم

تقویم گرفتاری ما پر شده از زرد

ای سرخ ، گل لاله ، تو را وقت نداریم

هر چند که خوب است شهیدانه بمیریم

خوب است ولی حیف که ما وقت نداریم.

[ اللهم عجل لولیک الفرج و ارزقنی توفیق الشهادت فی سبیلک ]

من مشتی خاک که سرشته شدم با گل افلاک 

پروردگارم شد هستی دادار 
 
شدم ریزه خوره خالق دلدار 

مستی ام شد همسایگی یار 

ارزشم بالا بود مسجود ملائک بودم 

آری ملک بودم فردوس برین جایم بود 

آدم آورد که ضعفم بشناسم 

ارزش جانم به وسوسه خناس نبازم 

هنر خویش به خالق بنمایم 

دل رحمانی را گذرفرشی ظلمانی ننمایم 

تا که از اصل خویش باز نمانم 

همه جان فدای جانان بنمایم 

مصداق این آیه حق باشم 

 ( الذین جاهدو فینا لنهدینهم سبلنا )

مظهر صفات حق باشم

sokoot

نهایت هستی در قیامت صغری مهدی( عج ) است.

همه به مهدی(عج ) می رسند همه ظهور اسم هادی را می بینند .

اگر ماصفات خدا را نچشیم ،نه در دنیا ونه در قیامت ،به او قرب نخواهیم کرد.

مثلا اگر کسی محبت را نچشده باشد هرگز نمی تواند بفهمد که محبت خدا چیست .

صفات خدا را تمرین کنیم .بیاید آنها را به صحنه ی عمل بکشانیم ،

که اگر بخشی را ظهور دادیم مابقی را خودشان به عنایت می دهند.

مثل محبت که اسمی است که به عنات از درون ما ظهور می کند و می جوشد

خداوندتمام اوصافش را در [ چهارده معصوم ] که همگی جسم دار ند ، نازل کرده است.

تا ما بتوانیم آن عالی [خدا ] را در وجود آن ها ببینیم آن هم نه دیدنی فقط با چشم

بلکه باتخلق به اوصاف و پیدا کردن جای آن ها در وجود خود .

این گونه وجود ما را عشق و محبت پر می کند.

یک جام لبالب از ولایم ده

من مرده ام و بیا حیاتم ده

آری تویی آن مظهر یحیی و یمیت

از هر چه خودی بیا مماتم ده

لبریز کن جان مرا

از شهد شیرین یقین

من تشنه ی یک جرعه ام

ادرکنی ای ماء معین ....

sokoot

تطهیر کن قلب مرا

جان علی مرتضی

هر چند لایق نیستم

اما ببر با خود مرا

با یک نگاه فاطمی

زیر وزبر کن جان من

من خسته از خویشم ولی

دارم امید وافری

بر آن دل دریاییت

استاد من ای مادرم

دریاب قلب خسته ام

من گرچه سربارم ولی

مستم ز صهبای علی(ع)

دریا تویی...

من قطره ام

یک قطره ی لب تشنه ام

من تشنه ی جام توام

دریای من،آغوش خود وا کن که من

از قطرگی دل خسته ام

دنبالت عمری گشته ام

آیا قبولم می کنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

sokoot

بودنت حتی زمستانی ترین

روزم را بهار وار عاشقانه میکند

من نه اهل بارا نم نه باد

نه عاشق زمستان نه تابستان

من هوایی را دوست دارم

که متبرک باشد به نفسهایت

یا بن الحسن !!!